* τα τελευταία μηνύματα
Αναδημοσίευση από το «Πρώτο Θέμα» της Κυριακής 19-12-10, άρθρο του Νίκου Αλιάγα. Οι υπογραμμίσεις είναι της εφημερίδας μας.
Στην αγορά της πείνας, πάνω στους πάγκους, τα γλέντια και τα ολόλευκα χαμόγελα-προκάτ πωλούνται σε τιμή ευκαιρίας. Τσιφτετέλια, θηριώδη τζιπ με leasing, υποσχέσεις δίχως αύριο, πολύχρωμα λαμπιόνια και γυαλιστερά υφάσματα αναμιγνύονται με μυρωδιές από ακριβά αρώματα και οι σαμπάνιες Cristal ρέουν άφθονα, περιμένοντας ανάμεσα σε κορδέλες και φανφάρες να υψώσεις το ποτήρι σου λέγοντας τις καθιερωμένες ευχές, ενώ πολύ βαθιά μέσα σου ψάχνεις εκείνη τη φωνούλα που σε ξυπνούσε ξέγνοιαστα τις Κυριακές όταν ήσουν παιδί.
Να είσαι μόνος ανάμεσα σε όλους, μόνος μα ποτέ μονάχος, ποτέ «δεμένος» με τον εαυτό σου. Να αποφεύγεις τους πάντες και τα πάντα και να σκορπίζεις τον χρόνο σου σε φτηνά κατώφλια μόνο και μόνο για να ξεχάσεις και να ξεχαστείς.
Η περίοδος των γιορτών είναι που τα προκαλεί όλα αυτά και τι να το κάνεις μετά το Lexotanil αν δεν είσαι γιορτινός, όταν αισθάνεσαι ότι βρίσκεται σε λάθος τόπο και χρόνο. Θες παρέα, μουσική και ποτά, αλλά συγχρόνως ψάχνεις κι ένα μέρος για να κρυφτείς-στ’ αλήθεια να λουφάξεις-όπου μπορείς γιατί βλέποντας όλα αυτά φοβάσαι. Θες τον έρωτα, τις γκλαμουριές και τα τοιαύτα πάνω σε ρομαντικά μπαλκόνια, όμως βαθιά μέσα σου ούτε καν που νιώθεις έτοιμος να αγαπήσεις και να αγαπηθείς κι ούτε που αντιφάσκεις πλέον γιατί, απλούστατα, ξέχασες να φάσκεις. Πας με τη ροή του κύματος και βλέπεις μπροστά σου τα βράχια, κοφτερά και μαύρα, να σε πλησιάζουν ολοταχώς.
Προτιμάς να σε παρασύρει λοιπόν το ρέμα γιατί τότε είναι που θα έχεις το άλλοθι και την κλάψα του ηττημένου, θα έχεις κάτι να μοιραστείς μέσα στον όχλο. Πότε θα πράξεις επιτέλους κάτι και για σένα; Ο Καντ πίστευε πως η ευτυχία δεν είναι το ιδανικό του νου αλλά της φαντασίας. Όταν ο λαίμαργος νους αρέσκεται στα πολλά που δεν έχει και παραμένει μόνος με λίγα, τότε μισεί τους άλλους γιατί κατά βάθος λυπάται τον εαυτό του. Αυτά προκαλεί συνήθως το ξέφρενο ντελίριο κάθε εορταστικής περιόδου.
Μήπως τελικά αυτές τις γιορτές, πέρα από την πνευματική τους διάσταση, την οποία λίγοι κατανοούν, είναι ευκαιρία να στραφείς στον Κομφούκιο, εκείνον τον Κινέζο διανοητή ο οποίος δεν κινδυνεύει να σου αγοράσει μια χώρα σε έκπτωση αλλά αντιθέτως πιστεύει ότι η ευτυχία βρίσκεται μέσα σε όλα τα πράγματα, ακόμα και στα λιγοστά που σου παρέμειναν, τα πιο ανώδυνα, τα πιο απλά;
Γιατί δεν στρέφεσαι προς τις λεπτομέρειες της κάθε μέρας σου, η οποία συνήθως ξεκινάει με ένα χαμόγελο;
Ο ευτυχισμένος άνθρωπος δεν περιμένει τίποτα, απλώς ζει και ας μη βασιλεύει. Δεν παγιδεύεται από τη φήμη και την τύχη, αλλά εμπνέεται από την ελπίδα.
Μας πουλάνε πρότυπα ευτυχίας από την πρώτη μέρα της ύπαρξής μας- μήπως τελικά είναι μια χίμαιρα, μια ουτοπία, που μας παραπέμπει στη χαμένη Εδέμ; Εάν σου λέγανε εξαρχής ότι δεν υπάρχει ευτυχία, δεν θα απολάμβανες τελείως διαφορετικά τις λιγοστές στιγμές που έτυχε να την αγγίξεις;
«Αγάπα τον άνθρωπο γιατί είσαι εσύ» έγραφε ο Καζαντζάκης. Ψάξε λοιπόν την ευτυχία μέσα σου βαθιά και τότε, μόνο τότε, θα μπορέσεις να ευχηθείς με ένα ποτήρι στο χέρι κοιτάζοντας τον άλλον στα μάτια. Ευχήσου λοιπόν για να ευτυχήσεις, αγάπα για να αγαπηθείς, ζήσε επιτέλους γιατί πέρασε η ώρα.
