«Περί φιλίας» και Αη Βασίλη

Αναδημοσίευση από τον «Παρατηρητή» στις 14-12-10, άρθρο της Αλκιόνης Μοσχίδου. Οι υπογραμμίσεις είναι της εφημερίδας μας.


«Έρχεται Πρωτοχρονιά και όλοι λίγο πολύ, αν και έχουμε μεγαλώσει, κάτι θα ζητήσουμε από τον Αϊ Βασίλη. Άλλοι θα ζητήσουν λεφτά, για να πληρώσουν τα χρέη τους, άλλοι έναν μεγάλο έρωτα, άλλοι ένα καταπληκτικό αυτοκίνητο, άλλοι την υγείας τους. Όλα θεμιτά, όλα αξιόλογα!

Εγώ θα ζητήσω να με αγαπούν οι φίλοι μου, όπως με αγαπούν και με αγαπούσαν και να συνεχίσω να τους αγαπώ και γω με την ίδια ένταση!

Γιατί μια ζωή χωρίς φίλους, είναι μια ζωή κενή και δυσβάστακτη. Θα μου αντιτάξετε τον έρωτα και θα συμφωνήσω μαζί σας, όμως ο έρωτας είναι σχεδόν πάντα εφήμερος, όμως οι καλοί φίλοι είναι παντοτινοί! Μέσα από τους φίλους διδάσκεσαι τα πιο δυνατά συναισθήματα: της αγάπης, του μίσους(μετά επανέρχεται στην πραγματικότητα της αγάπης, αλλά το έχεις νιώσει), της αφοσίωσης, της συντροφικότητας, της απογοήτευσης, του θυμού. Έχεις ζήσει μαζί τους μια απέραντη ποικιλία αισθημάτων αλλά και μια απέραντη ποικιλία εμπειριών που σε έχουν οδηγήσει σε αυτά τα αισθήματα, που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένα μέσα σου.

Με τους φίλους δε γλεντάμε μόνο, δεν τα πίνουμε και χορεύουμε πάνω στα τραπέζια, με τους φίλους γνωρίζουμε όλες σχεδόν τις πτυχές της ζωής μας. Μοιραζόμαστε μυστικά, κλαίμε στον ώμο τους, γελάμε με τ’ αστεία τους, ακούμε τα άδολα ψέματά τους με τρυφερότητα και πάνω απ’ όλα τους συγχωρούμε για τα λάθη τους αλλά στο τέλος τους λέμε την αλήθεια και τη γνώμη μας.

Στους φίλους πρέπει να τους χαϊδεύουμε τ’ αυτιά για λίγο και μέχρι να περάσει το πρώτο σοκ και μετά να τους δίνουμε τη σφαλιάρα, που θα τους συνεφέρει και θα τους οδηγήσει στην πραγματικότητα. Δεν πρέπει να φοβόμαστε να δώσουμε τη σφαλιάρα, γιατί το δικό μας χτύπημα θα εμπεριέχει αυτό το γλυκό μούδιασμα της ένεσης του οδοντογιατρού, που στην αρχή σε εκνευρίζει, αλλά μετά το απολαμβάνεις και αναρωτιέσαι τι θα έκανες χωρίς αυτό. Αυτή είναι η σφαλιάρα του φίλου, ένα γλυκό μούδιασμα, που σε οδηγεί κάπου καλά!

Οι φίλοι είναι βράχοι, που στέκονται κοντά μας για να μας προστατέψουν από άλλου είδους σφαλιάρες και σκληρά χτυπήματα, που μπορεί να μας δώσει ο οποιοσδήποτε σε αυτή τη ζωή. Όμως η ζωή είναι λιγότερο σκληρή και αδυσώπητη κοντά στους φίλους. Γι’ αυτό φέτος θα ζητήσω από τον Αϊ Βασίλη να συνεχίσω να έχω στην ζωή μου τους φίλους μου και αν μου στείλει και άλλους, θα τους δεχτώ με ανοιχτές αγκάλες!»