Δημοκρατική συμμαχία. Μια πραγματικότητα ή ένα όνειρο που όταν ξυπνήσεις σε
προσγειώνει στην σκληρή πραγματικότητα της ξεφτισμένης και απαξιωμένης πολιτικής
ζωής του τόπου.(Ν1)
Φίλος, μου είπε να μην περιμένω τίποτα γιατί θα είναι μια από τα ίδια. Για να
δούμε, θα έχει δίκιο.(Ν1)
Σπουργιτάκι μ’ ενημέρωσε πως και ο Δημήτρης Γκολέμης λοξοκοιτάει με αρκετή
συμπάθεια στην δημοκρατική συμμαχία της Ντόρας.
Ο κ. Θόδωρος όμως, λέτε να συμφωνήσει αν ο γαμπρούλης του αποφασίσει για μια
τέτοια επιλογή;(Ν1)
Δεν θα γράψω αυτούς που παραβρέθηκαν γιατί είναι γνωστοί σε όλους. Θα σας πω
όμως την πιο «λαμπερή απουσία», αυτή του Σάκη Μπαντή.
Πάντα, φίλε Σάκη είμαι υπέρμαχος του ότι το μυαλό πρέπει να λειτουργεί πριν από
την γλώσσα. Σοφή απόφαση…(Ν1)
Ρωτήθηκε φίλος της στήλης και επώνυμο πρόσωπο του νομού, να κάνει μια δήλωση για
συγκεκριμένο υποψήφιο δήμαρχο στις πρόσφατες εκλογές. Και τι απάντησε ο
αφιλότιμος στον δημοσιογράφο. «Ακόμη ασχολείστε με τους πολικά νεκρούς;» Αυτή
και αν είναι ετοιμότητα λόγου...(Ν1)
Μουδιασμένη παρουσία είχαν οι φίλοι της κ. Μπακογιάννη στο υπό ίδρυση κόμμα της.
Πάντως αυτός που εισέπραξε το Ο.Κ. για να είναι στην βουλευτική λίστα για τον
νομό, ήταν εκεί. Ποιος ήταν;(Ν1)
Τώρα που ο Πιτ Παπαδάκος θα βρει και τον πιο μεγάλο θησαυρό που υπάρχει στις
Σέρρες, ίσος με το έλλειμμα της Ελλάδος, όπως είπε χαρακτηριστικά σε τοπικό
τηλεοπτικό κανάλι, η δημοκρατική συμμαχία βρήκε και τον σπόνσορά της αφού έκανε
και πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ επί εποχής κυριαρχίας Μητσοτάκη.(Ν1)
Χάθηκε ρε παιδιά ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ μετά τις εκλογές. Μήπως πρέπει να ζητήσουμε
βοήθεια απ’ την Νικολούλη και εφ’ όσον τον εντοπίσει, να τον πάμε στον Πιτ για
να δει το πώς προδιαγράφεται το μέλλον του μετά την τεράστια επιτυχία που είχε
στο νομό, στις πρόσφατες εκλογές. Δεν συμφωνείτε;…(Ν1)
ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ
Φιλοκλή(υπήρχε κι’ αυτός) αν και εν οργή μέχρι τώρα, προσπάθησα να κάνω πράξη
το «λέγε ά δεί, ότε δεί, υπέρ ών δεί» για δε τα καίρια, το «σιγάν όπου δεί»(Ν2)
Φαίνεται ότι το αγνόησες και ως «όφις εν κόλπω » με αμοραλισμό που θα ζήλευε
ακόμη κι ο Μακιαβέλλι, ίσως προβληματισμένος για τα συμπλέγματα Ηλέκτρας και της
Άρτεμις, πατώντας πάνω σε κούπους κοπριάς, εξακολουθείς ως ασπέδιστο ά-λογο όν
να γαυγίζεις με υπέρηχους που μπορεί να αντιληφθεί ακόμη και προβληματικός ούς
ανθρώπου.(Ν2)
Δεν θα σε ακολουθήσω. Δεν θα δικαιώσω τους αυλοκόλακες των
γουνοπαυλολασπογευμάτων σου… Αυτοί δεν γνωρίζουν ότι υπήρξες δωροδόκος των
άδολων και ανιδιοτελών υπηρεσιών μου ούτε ασπάζονται το ότι έχει σημασία με
ποιόν θα κάτσεις να φας. Μ’ έχουν άχτι γι’ αυτό, τους καταλαβαίνω… δεν τους
έκανα την χάρη.
Αυτοί δεν γνωρίζουν απ’ αυτά. Δεν είναι επαΐοντες… Δεν διάβασαν από τα δεκαεπτά
τους τον Ε.Π.Π. ούτε γνωρίζουν από μακροθυμία, από έρωτα, από φιλία και από
αφιλοκέρδεια.
Δεν γνωρίζουν ότι άνθρωποι με την δική σου αγχίνοια επειδή έκαναν το λάθος να
αναπτύξουν τον εγκέφαλό τους εις βάρος της καρδιάς τους, έχουν πλέον
ελλατωματική φύση και θυμούνται με δυσφορία τον ευεργέτη τους.
«Ο γέγονε, γέγονε» λοιπόν «μεγάλε» Αιρεσιάρχη
ΤΕΛΟΣ στα «Acta diura» και στους ξεγάνωτους… τενεκέδες που θέλοντας να με
δελεάσουν για να σε δαγκώσω, μου τους προσφέρουν γεμάτους σκυλοτροφή.
Τους έχω γραμμένους στα παλιά μου τα παπούτσια γιατί τ’ αγόρασα με τον ιδρώτα
του προσώπου μου. Το θέλω καθαρό για μένα και τα παιδιά μου.
Προτιμώ να μείνω νηστικός γιατί δεν με εμπνέει η τηλεοπτική αθανασία… Ξέρω ότι
είναι ματαιόδοξη, εφήμερη και τις περισσότερες φορές καταστροφική για την ψυχική
και σωματική υγεία ενός ανθρώπου.
Προτιμώ να παραμείνω με μπέσα. Προτιμώ να διατηρήσω το δικαίωμά μου να μπορώ να
λέω το yes ή το no όταν γουστάρω εγώ. Να πολεμάω τον «καναπέ» όχι καθ’ υπόδειξη
αλλά όταν θέλω να σηκωθώ εγώ απ’ αυτόν. Να μην γίνει για μένα κάτεργο. Να μην
μιλάω πάντα για άλλους… Να μιλάω με τον εαυτό μου και για τον εαυτό μου. Να
μπορώ να πω το «για την Ελλάδα ρε γαμώτο » όταν γουστάρω εγώ.
Έως τότε αγαπητέ μου Φιλοκλή, θα κάνω συμμαχία με τον αντίπαλό σου χρόνο και τον
Ισοκράτη γιατί πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικιά μου θάναι….και όχι δική
σου… Για την ψυχή μιλάω γιατί «Μηδέποτε μηδέν αισχρόν ποιήσας έλπιζε λήσειν. και
γαρ αν τους άλλους λάθης σεαυτώ συνειδήσεις».(Ν2)
